1983: het ontstaan van LETS in Canada

Courtenay, British Columbia, Canada. Een kleine gemeenschap leeft van een houtvesterij, een militaire basis en toerisme. Op twee jaar tijd stort het toerisme in, wordt de boskap aan banden gelegd en verhuist de defensiebasis. De werkloosheid stijgt pijlsnel van minder dan 3% naar 60%.

"Wat te doen als ik geen geld meer heb om mijn buurman te betalen voor een autoreparatie, maar mijn koe geeft wel melk en mijn kip legt nog steeds eieren?" Noodgedwongen opnieuw ruilen! Maar dan wel volgens een handig systeem, uitgedokterd door Michael Linton.

En óf zijn idee gehoor vindt! Op tien jaar tijd verspreidt het zich van Canada naar Amerika, vliegt het over naar Australië en later Europa, waar het zich eerst nestelt in Engeland en Nederland (Amsterdam) om vervolgens in België te belanden. In Leuven om precies te zijn, in 1994.

1995: start LETS Antwerpen Provincie (sinds januari 2015 "POLLEKESLAND")

Op 1 juni 1995 ontstaat de tweede Vlaamse letskring in de provincie Antwerpen. Acht mensen beginnen met de bedoeling ervaring op te doen met een systeem waarin ze veel mogelijkheden aanvoelen, maar dat nog te veel met het gewone geldsysteem verwant lijkt. "Gewoonweg doen en zo leren wat we kunnen veranderen", denken we. Onmiddellijk veel handelen dus, steeds kijkend naar: hoe kan het beter?

Het is een leerzame tijd waarin we ontdekken dat er niet zozeer iets mis is met het systeem zelf, dan wel met de manier waarop we ermee omgaan. Als we LETS niet als geld willen ervaren, waarom spreken we dan nog in termen van "betalen" en "rekeningstand"? Waarom voel ik me dan slechter als mijn pollekesstand onder nul staat i.p.v. boven nul?

Het heeft veel te maken met het bewust afstappen van onze gewoonten uit het geldsysteem. Een concrete wijziging is het veranderen van het woord "cheque" in "waarderingsbon". Een term die spoedig door andere Vlaamse letskringen wordt overgenomen.

Een andere vraag van die beginnende groep is: kan LETS ook niet-lokaal? Aangezien we een behoorlijk eind van mekaar wonen, testen we ook dit meteen uit.

Het blijkt geen enkel bezwaar te zijn om voor bepaalde klusjes of verwennerijtjes ver te rijden, mits je over vervoer beschikt of daarbij beroep kan doen op een ander lid. Anderzijds is het handiger om uitwisselingen (strijken, scharreleitjes, boodschappen,…) te kunnen doen met mensen die vlakbij wonen. Beide zijn mogelijk én zinvol.

Einde maart 1996 openen we dan ons kringetje voor een ruimer publiek. Sindsdien groeit de groep nog steeds aan.

LETS Antwerpen Provincie en haar polleke

Letsers waarderen elkaar niet in euro's, wel met een waarderingseenheid die eigen is aan de groep. In onze groep heet die waarderingseenheid een polleke. Als richtlijn stellen we dat 20 pollekes gelijk is aan 1 uur werk, eender voor welke job. We spreken bewust van een richtlijn en géén regel. D.w.z. dat er doorgaans van afgeweken wordt. Immers, onderhandelen en waarderen doe je in het NU.
Sommige dingen kan je niet echt uitrekenen. En dat is ook niet de bedoeling. Want dan vergeet je dat het gaat om elkaar WAARDEREN! Pollekes zijn niet schaars, je hoeft dus niet krenterig te zijn. Dat geeft je de ruimte om de ander meer te geven dan de richtlijn, als je daar zin in hebt.

1998: Oprichting LETS Vlaanderen vzw

Er waren regelmatig contacten tussen een aantal trekkers uit verschillende letsgroepen. Zij wilden LETS doen groeien in Vlaanderen, leren van elkaar, geïnteresseerden informeren en begeleiden bij het oprichten van een letsgroep. In 1998 werd besloten tot het oprichten van een vzw. LETS Vlaanderen vzw wil het steunpunt zijn van en voor LETS-groepen én een exerpertisenetwerk van complementaire munten waar LETS een 'good practice' van is. De Raad van Beheer van LETS Vlaanderen zoekt mee naar oplossingen op vlak van een aantal LETS-problemen en wil voor LETS een steun zijn in ontwikkeling. Naast het 'droge' vergaderwerk (dat valt mee) bestaat nog zoiets als het jaarlijkse LETS-feest of een evenement waarin wordt getracht de leden van verschillende groepen bij elkaar te brengen om info en ervaringen uit te wisselen rond bepaalde thema's en workshops.

Tussen 2009 en 2013 had LETS Vlaanderen een professionele coördinator in dienst. Samen met bestuurders en vrijwilligers stond de coördinator mee in voor de ondersteuning en uitbreiding van LETS in Vlaanderen. Momenteel is dat niet meer zo en draait de vereniging zoals voorheen volledig op vrijwilligerswerk. Meer info vind je op http://letsvlaanderen.be.

2006: Van papieren naar digitale ruilmunt

Bij de opstart van onze groep worden er papieren waarderingsbons gebruikt. Het afgesproken getal pollekes noteer je op een waarderingsbon (een soort cheque) die je aan de ander geeft. De ontvanger bezorgt de bon aan het secretariaat. Hier wordt de "pollekesbalans" bijgehouden. Onze waarderingsbons hebben geen geldwaarde, maar we moeten ze wel kunnen ‘boeken’, bij manier van spreken. De volledige administratie wordt centraal bijgehouden in MS Access.

In 2006 stappen we over op het online-platform MARVA (Module voor Aanmaak en Registratie van Vraag en Aanbod). Dit werd ontwikkeld door letsers van LETS Antwerpen Stad met de steun van de Koning Boudewijnstichting. Vanaf nu kunnen leden elkaar vinden en waarderen via de computer. Ook de volledige ledenadministratie staat nu (uiteraard beveiligd) online, waardoor we deze van op verschillende plaatsen kunnen bijwerken.

2010: Introductie van eLAS

In 2010 stappen we over op het onlineregistratieplatform eLAS (electronic LETS Administration System). Dit systeem bouwt verder op MARVA en werd ontwikkeld door Guy Van Sanden van LETS Geel. Met dit systeem kunnen we als het ware 'deuren openzetten' naar ander letsgroepen die eLAS gebruiken. Zo kunnen onze leden gemakkelijk letsen met leden van LETS Mechelen en LETS Antwerpen Stad en Antwerpen Binnenstad. De papieren waarderingsbons worden intussen nog amper gebruikt, we kunnen dus spreken van een digitale ruilmunt.